Goodbye Tsjechie
Door: Fred en Ria
Blijf op de hoogte en volg Fred en Ria
27 Juni 2017 | Duitsland, Philippsthal
Zondag 25 juni 4e dag
Vanmorgen konden we in het pension in Zadub Zavisin pas vanaf half 9 ontbijten. We hebben gisteravond alles al af moeten rekenen want vanochtend zou de eigenaar niet aanwezig zijn, voor het warm eten plus pension en ontbijt moeten we €75,- afrekenen, voor Tsjechische begrippen duur. Onze fietsen staan in de schuur waar ook de pistenbully staat en van de aanwezige kok krijgen we de sleutel. Rond 9 uur zitten we op de fiets. Ik ben wederom zo misselijk als een kat. We komen aan bij Marianske Lazne, dit is het Gstaad van Tsjechie, wat een mondaine plaats. De hotels die wij voorbij fietsen aan de doorgaande weg zijn 4 sterren en meer. Goed dat we gisteren de keus hebben gemaakt om hier niet te overnachten dat had onze portemonnee niet leuk gevonden! De klimmers gaan vandaag meevallen, we gaan meer dalen, gisteren hebben we de op 1 na hoogste top gefietst op deze rit. De eerste lekke band is ook een feit, na 24 km bij Horni Zandov net nadat we even hebben gestopt heb ik (Ria) een lekke band! Ik wil opstappen en denk wat zwabbert die fiets, stap af, shit, platte band. Fred moest ff een stukkie terug komen van zijn afdaling en heeft een klusje. Oh wat baalde ik, het is al niet de meest goeie dag vandaag omdat ik me zo slap voel en nu dit. Bepakking eraf en fiets op z'n kop, Fred heeft het wiel eruit gehaald en er een nieuwe binnenband opgelegd en alles weer bevestigd. Zo handig wordt ie, ik mag nooit meer zeggen dat ie onhandig is, nee Fred zal ik nooit meer doen ik ben trots op je! Vandaag zijn we eigenlijk geen eettentjes tegengekomen waar we kunnen eten, het is een rustige regio met veel buurtschappen. We hebben de tas maar eens leeggegeten, de tassen worden lichter en wij ook!
De temperatuur is vandaag een beetje fris, althans in vergelijking met voorgaande dagen, het is 21 graden en zeker bij het dalen is dat koud, dus jasjes aan. Vandaag zijn we de grens Tsjechie - Duitsland gepasseerd vanaf Cheb naar Schirnding. We hebben Tsjechie ervaren als een prettig land, mooie natuur met ineens grote meren in de bergen, lekker goedkoop en we hebben ons geen moment onprettig of onveilig gevoeld. We zitten nu in voormalig Oost Duitsland, dit heeft toch nog wel zo'n communistische uitstraling maar het voelt goed dat we in Duitsland zijn.
Ik ben ziek geworden, heb overgegeven en heb behoorlijke buikpijn. We hebben dan ook besloten om in Marktredwitz op de trein te stappen en in Lichtenfels een pension te zoeken. Dat op de trein stappen was nog een gedoe. Wij kaartjes gekocht en de dame zegt hij vertrekt zo, en idd we kunnen de trein nog aantikken maar hij rijd weg. Uurtje gewacht op de volgende. We hebben onze fietsen in de trein getild en Fred kijkt de poetsploeg aan, oh shit verkeerde trein! Wij weer als een idioot eruit en rennen het perron over naar de DB trein, duwen wederom onze fietsen erin met behulp van 2 jongens en daarmee blokkeren we ook gelijk de hal van de coupe. Ja daar is de machinist: Raus mit dem fahrrad!! Oké maar wacht je wel, ja maar jullie moeten wel naar een ander treinstel. Daarmee slaan we de etappe van het Fichtelgebergte over (Fred was daar heel resoluut in: beter om dat in jouw toestand niet te fietsen!)
We stappen uit in Lichtenfels en bellen met het pension Haugeneder. Eigenlijk was het pension vandaag dicht maar er was feest want dit was de dag dat de kerk zoveel jaar geleden gebouwd was (die Katholieken pakken ook alles aan om een feestje te bouwen)! De pensionhouder ging wel wat te eten voor ons maken. We hebben worst met zuurkool en brood gegeten. Ik heb een poging gedaan wat te eten want ik voel de energie uit m'n lijf wegstromen maar t was met lange tanden. Om negen uur zijn we gaan slapen, hopelijk voel ik me morgen beter.
Maandag, 26 juni
Vandaag neemt Fred het 'schrijfstokje' even over.
Vanochtend 08.00 uur aan het ontbijt. Gelukkig had de pensionhouder/slager het ontbijt al klaargezet en moest hij nog een arm schaap slachten. Gisteren bleef hij heel beleefd toekijken terwijl wij zaten te eten. Nou, op een gegeven moment zijn de beleefdheden wel uitgewisseld en staat, de toch al niet zo spraakzame Franz je alleen maar aan te kijken. Vlug dooreten want dan kunnen we naar onze kamer.
08.30 op de fiets, dorp uit en meteen een klimmetje van 11%. Als dit de dag moet worden? Gelukkig valt het vandaag allemaal mee. Lekker temperatuurtje, het wordt allemaal al wat vlakker (ondanks een paar korte, steile heuvels van 15%) en het belangrijkste van alles: Ria voelt zich een stuk beter dan de dagen hiervoor. We fietsen vandaag van Lichtenfels, Creidlitz, Coburg, Hildburghausen naar Themar. Mooie route met veel afwisseling. We volgen de Werratal Radweg. Als je die nl niet volgt rijd je als het ware op de grote weg. Helaas heb ik de route niet kunnen voorprogrammeren op mijn gps (typisch Fred/Hollands: mooi apparaat kopen en pas gebruiksaanwijzing lezen als je onderweg bent. Kaart en gps samen kom je overigens een heel eind mee. Tot het moment dat je de kaart even niet meer uit je hoofd weet en de gps alleen de kortste route aangeeft. Dan zit je in 1 keer in een steile afdaling waarvan je denkt: dat is lekker. Blijkt het de verkeerde route te zijn. Ria die, toch nog niet helemaal hersteld, je dan vervolgens fijntjes weet te vertellen hoe mooi al die technische apparatuur is waarvan je ook zo goed weet hoe je die moet gebruiken. Dan kun je l.ll.n als brugman, maar dat heeft geen enkele zin.
Ik vraag dus razendsnel aan een Duitse wat de handigste route is. Die zegt heel vriendelijk dat we de route door het bos kunnen volgen. Ik Ria roepen (was al weer onderweg de berg op) en we volgen de bosroute. Nou, dat hebben we geweten. Stijgen, stijgen en nog eens stijgen en vervolgens zitten we in een afdaling op een mountainbikepad. Gelukkig komen we heelhuids beneden en besluiten om meteen maar in Themar te blijven. Een klein stadje en binnen 5 minuten hebben we het stadje wel gezien. Om 16.45 pension gevonden. Helaas 17.00 uur pas open (Deutsche Grundlichkeit). Nou, dat kunnen wij ook: 17.05 uur op de fiets naar het volgende pension. Daar treffen we het tweede Nederlandse stel aan (onderweg een paar Limburgers die vanuit thuis naar Praag onderweg waren, maar via Wenen weer terug gingen, voor het gemak een kleine 3000 kilometer, pfffff): Jannie en Gerrit uit Dalfsen. Terwijl we ons voorstellen weet Jannie, nadat Ria haar naam genoemd had, al te vertellen dat ik Fred heet. Wat blijkt: zij hebben in Warburg op de camping gestaan en zijn daar mijn schoonmoeder tegengekomen die daar ruim 3 maanden per jaar vertoeft (ideale schoonmoeder)! Hartstikke gezellig (en overheerlijk) met Jannie en Gerrit gegeten en over van alles nog wat, maar vooral fietsen, zitten kletsen. Ook de pensionhouders zijn toplui met (je verwacht het niet) onwijs veel gevoel voor humor. Na het eten naar onze kamer om heerlijk te douchen en lekker op tijd het mandje in. Topdag gehad vandaag en bovenal retetrots op Ria. Helaas hebben we slecht internet in Themar dus we kunnen ons blog niet bijwerken, morgen komt het!
Dinsdag 27 juni 6e dag
We hebben wederom goed geslapen maar wat ik niet snap is waarom ze in Duitsland zelfs in de zomer flanellen onderlakens op de bedden hebben, je drijft bij deze temperaturen je bed uit! Om 8 uur hebben we afgesproken om te ontbijten. De heer des huizes is een gezellige prater, hij bestiert het pension (hobby) en z'n vrouw werkt voor de centen (Fred vindt hem wel een held). Heerlijk uitgebreid ontbijt. Fred en ik vinden deze manier van overnachten tijdens onze reis prettig, bij aankomst een pilsje, lekker eten, douchen en bijkomen op de kamer. De prijzen beginnen wel op te lopen, we zitten met warm eten op €100 per nacht, nou ja elke hobby kost geld. Hobby? Daar dacht ik vanaf zondag wel anders over, ik zei nog tegen Fred waarom heb ik niet naar je geluisterd toen je het een idioot plan vondt om op de fiets te gaan whahaha! Achteraf was ik gewoon beroerder als dat ik toe wilde geven, maar ja je kunt niet opgeven als je in the middle of know where zit.
Vandaag vanuit Themar vertrokken, afscheid genomen van Jannie en Gerrit die naar Praag gaan. Het weer is prima, een graadje of 20 en even geen zon. Door die zon hebben Fred en ik nu een soort van sleeve, door het dragen van handschoenen zijn onze handen wit en arm bruin, t ziet eruit of je hand er zo opgedrukt is. In Duitsland fietsen is heel anders dan in Tsjechie, er zijn fietspaden en de bergen hier zijn prima te beklimmen, de uitschieters van een procent of 9/10 moet ik afstappen en Fred dondert maar door! De eerste grote plaats die we aandoen is Meiningen, we volgen de Werratal Radweg en blijven die route de hele dag aanhouden. We komen door leuke dorpen, stukken tussen de korenvelden en door de bossen. In Bad Salzungen hebben we een late lunch, het is 2 uur als we daar aankomen, Fred een bord pasta en ik een salade. Toen we weer wegreden uit Bad Salzungen zagen we in de verte al regen. Na een paar kilometer de eerste druppels en hebben we de regenjassen aangedaan. Met dat wij helemaal ingepakt zijn stopt het met regenen! Alles weer uit. Maar na wederom een paar kilometer zet de regen toch door en heisen we onszelf weer in de regenkleding, ditmaal ook met regenbroek. Ken je die apparaten waar je ingaat om af te slanken die heet worden nou zo voelden wij ons! De temperatuur is 24 graden en wij zitten in t plastic wat aan als kanten aan je lijf plakt en dan zullen we t maar niet hebben over de lucht die van ons afkomt!
We moeten nog een berg nemen door het bos (ruim 13%) en wat kan je je dan zielig voelen als je daar fietst dus we besluiten bij de eerste grote plaats een pension te zoeken, dat is Phillippstal. Het is nu half 6 en omdat we zo laat hebben geluncht halen we belegde broodjes welke we meenemen naar t pension. Net alle kleding weer gewassen, nog een paar dagen dan zijn we bij m'n moeder op de camping en kan het in de wasmachine.
Vandaag een topdag gefietst, een kleine 100 kilometers!!!!
Vanmorgen konden we in het pension in Zadub Zavisin pas vanaf half 9 ontbijten. We hebben gisteravond alles al af moeten rekenen want vanochtend zou de eigenaar niet aanwezig zijn, voor het warm eten plus pension en ontbijt moeten we €75,- afrekenen, voor Tsjechische begrippen duur. Onze fietsen staan in de schuur waar ook de pistenbully staat en van de aanwezige kok krijgen we de sleutel. Rond 9 uur zitten we op de fiets. Ik ben wederom zo misselijk als een kat. We komen aan bij Marianske Lazne, dit is het Gstaad van Tsjechie, wat een mondaine plaats. De hotels die wij voorbij fietsen aan de doorgaande weg zijn 4 sterren en meer. Goed dat we gisteren de keus hebben gemaakt om hier niet te overnachten dat had onze portemonnee niet leuk gevonden! De klimmers gaan vandaag meevallen, we gaan meer dalen, gisteren hebben we de op 1 na hoogste top gefietst op deze rit. De eerste lekke band is ook een feit, na 24 km bij Horni Zandov net nadat we even hebben gestopt heb ik (Ria) een lekke band! Ik wil opstappen en denk wat zwabbert die fiets, stap af, shit, platte band. Fred moest ff een stukkie terug komen van zijn afdaling en heeft een klusje. Oh wat baalde ik, het is al niet de meest goeie dag vandaag omdat ik me zo slap voel en nu dit. Bepakking eraf en fiets op z'n kop, Fred heeft het wiel eruit gehaald en er een nieuwe binnenband opgelegd en alles weer bevestigd. Zo handig wordt ie, ik mag nooit meer zeggen dat ie onhandig is, nee Fred zal ik nooit meer doen ik ben trots op je! Vandaag zijn we eigenlijk geen eettentjes tegengekomen waar we kunnen eten, het is een rustige regio met veel buurtschappen. We hebben de tas maar eens leeggegeten, de tassen worden lichter en wij ook!
De temperatuur is vandaag een beetje fris, althans in vergelijking met voorgaande dagen, het is 21 graden en zeker bij het dalen is dat koud, dus jasjes aan. Vandaag zijn we de grens Tsjechie - Duitsland gepasseerd vanaf Cheb naar Schirnding. We hebben Tsjechie ervaren als een prettig land, mooie natuur met ineens grote meren in de bergen, lekker goedkoop en we hebben ons geen moment onprettig of onveilig gevoeld. We zitten nu in voormalig Oost Duitsland, dit heeft toch nog wel zo'n communistische uitstraling maar het voelt goed dat we in Duitsland zijn.
Ik ben ziek geworden, heb overgegeven en heb behoorlijke buikpijn. We hebben dan ook besloten om in Marktredwitz op de trein te stappen en in Lichtenfels een pension te zoeken. Dat op de trein stappen was nog een gedoe. Wij kaartjes gekocht en de dame zegt hij vertrekt zo, en idd we kunnen de trein nog aantikken maar hij rijd weg. Uurtje gewacht op de volgende. We hebben onze fietsen in de trein getild en Fred kijkt de poetsploeg aan, oh shit verkeerde trein! Wij weer als een idioot eruit en rennen het perron over naar de DB trein, duwen wederom onze fietsen erin met behulp van 2 jongens en daarmee blokkeren we ook gelijk de hal van de coupe. Ja daar is de machinist: Raus mit dem fahrrad!! Oké maar wacht je wel, ja maar jullie moeten wel naar een ander treinstel. Daarmee slaan we de etappe van het Fichtelgebergte over (Fred was daar heel resoluut in: beter om dat in jouw toestand niet te fietsen!)
We stappen uit in Lichtenfels en bellen met het pension Haugeneder. Eigenlijk was het pension vandaag dicht maar er was feest want dit was de dag dat de kerk zoveel jaar geleden gebouwd was (die Katholieken pakken ook alles aan om een feestje te bouwen)! De pensionhouder ging wel wat te eten voor ons maken. We hebben worst met zuurkool en brood gegeten. Ik heb een poging gedaan wat te eten want ik voel de energie uit m'n lijf wegstromen maar t was met lange tanden. Om negen uur zijn we gaan slapen, hopelijk voel ik me morgen beter.
Maandag, 26 juni
Vandaag neemt Fred het 'schrijfstokje' even over.
Vanochtend 08.00 uur aan het ontbijt. Gelukkig had de pensionhouder/slager het ontbijt al klaargezet en moest hij nog een arm schaap slachten. Gisteren bleef hij heel beleefd toekijken terwijl wij zaten te eten. Nou, op een gegeven moment zijn de beleefdheden wel uitgewisseld en staat, de toch al niet zo spraakzame Franz je alleen maar aan te kijken. Vlug dooreten want dan kunnen we naar onze kamer.
08.30 op de fiets, dorp uit en meteen een klimmetje van 11%. Als dit de dag moet worden? Gelukkig valt het vandaag allemaal mee. Lekker temperatuurtje, het wordt allemaal al wat vlakker (ondanks een paar korte, steile heuvels van 15%) en het belangrijkste van alles: Ria voelt zich een stuk beter dan de dagen hiervoor. We fietsen vandaag van Lichtenfels, Creidlitz, Coburg, Hildburghausen naar Themar. Mooie route met veel afwisseling. We volgen de Werratal Radweg. Als je die nl niet volgt rijd je als het ware op de grote weg. Helaas heb ik de route niet kunnen voorprogrammeren op mijn gps (typisch Fred/Hollands: mooi apparaat kopen en pas gebruiksaanwijzing lezen als je onderweg bent. Kaart en gps samen kom je overigens een heel eind mee. Tot het moment dat je de kaart even niet meer uit je hoofd weet en de gps alleen de kortste route aangeeft. Dan zit je in 1 keer in een steile afdaling waarvan je denkt: dat is lekker. Blijkt het de verkeerde route te zijn. Ria die, toch nog niet helemaal hersteld, je dan vervolgens fijntjes weet te vertellen hoe mooi al die technische apparatuur is waarvan je ook zo goed weet hoe je die moet gebruiken. Dan kun je l.ll.n als brugman, maar dat heeft geen enkele zin.
Ik vraag dus razendsnel aan een Duitse wat de handigste route is. Die zegt heel vriendelijk dat we de route door het bos kunnen volgen. Ik Ria roepen (was al weer onderweg de berg op) en we volgen de bosroute. Nou, dat hebben we geweten. Stijgen, stijgen en nog eens stijgen en vervolgens zitten we in een afdaling op een mountainbikepad. Gelukkig komen we heelhuids beneden en besluiten om meteen maar in Themar te blijven. Een klein stadje en binnen 5 minuten hebben we het stadje wel gezien. Om 16.45 pension gevonden. Helaas 17.00 uur pas open (Deutsche Grundlichkeit). Nou, dat kunnen wij ook: 17.05 uur op de fiets naar het volgende pension. Daar treffen we het tweede Nederlandse stel aan (onderweg een paar Limburgers die vanuit thuis naar Praag onderweg waren, maar via Wenen weer terug gingen, voor het gemak een kleine 3000 kilometer, pfffff): Jannie en Gerrit uit Dalfsen. Terwijl we ons voorstellen weet Jannie, nadat Ria haar naam genoemd had, al te vertellen dat ik Fred heet. Wat blijkt: zij hebben in Warburg op de camping gestaan en zijn daar mijn schoonmoeder tegengekomen die daar ruim 3 maanden per jaar vertoeft (ideale schoonmoeder)! Hartstikke gezellig (en overheerlijk) met Jannie en Gerrit gegeten en over van alles nog wat, maar vooral fietsen, zitten kletsen. Ook de pensionhouders zijn toplui met (je verwacht het niet) onwijs veel gevoel voor humor. Na het eten naar onze kamer om heerlijk te douchen en lekker op tijd het mandje in. Topdag gehad vandaag en bovenal retetrots op Ria. Helaas hebben we slecht internet in Themar dus we kunnen ons blog niet bijwerken, morgen komt het!
Dinsdag 27 juni 6e dag
We hebben wederom goed geslapen maar wat ik niet snap is waarom ze in Duitsland zelfs in de zomer flanellen onderlakens op de bedden hebben, je drijft bij deze temperaturen je bed uit! Om 8 uur hebben we afgesproken om te ontbijten. De heer des huizes is een gezellige prater, hij bestiert het pension (hobby) en z'n vrouw werkt voor de centen (Fred vindt hem wel een held). Heerlijk uitgebreid ontbijt. Fred en ik vinden deze manier van overnachten tijdens onze reis prettig, bij aankomst een pilsje, lekker eten, douchen en bijkomen op de kamer. De prijzen beginnen wel op te lopen, we zitten met warm eten op €100 per nacht, nou ja elke hobby kost geld. Hobby? Daar dacht ik vanaf zondag wel anders over, ik zei nog tegen Fred waarom heb ik niet naar je geluisterd toen je het een idioot plan vondt om op de fiets te gaan whahaha! Achteraf was ik gewoon beroerder als dat ik toe wilde geven, maar ja je kunt niet opgeven als je in the middle of know where zit.
Vandaag vanuit Themar vertrokken, afscheid genomen van Jannie en Gerrit die naar Praag gaan. Het weer is prima, een graadje of 20 en even geen zon. Door die zon hebben Fred en ik nu een soort van sleeve, door het dragen van handschoenen zijn onze handen wit en arm bruin, t ziet eruit of je hand er zo opgedrukt is. In Duitsland fietsen is heel anders dan in Tsjechie, er zijn fietspaden en de bergen hier zijn prima te beklimmen, de uitschieters van een procent of 9/10 moet ik afstappen en Fred dondert maar door! De eerste grote plaats die we aandoen is Meiningen, we volgen de Werratal Radweg en blijven die route de hele dag aanhouden. We komen door leuke dorpen, stukken tussen de korenvelden en door de bossen. In Bad Salzungen hebben we een late lunch, het is 2 uur als we daar aankomen, Fred een bord pasta en ik een salade. Toen we weer wegreden uit Bad Salzungen zagen we in de verte al regen. Na een paar kilometer de eerste druppels en hebben we de regenjassen aangedaan. Met dat wij helemaal ingepakt zijn stopt het met regenen! Alles weer uit. Maar na wederom een paar kilometer zet de regen toch door en heisen we onszelf weer in de regenkleding, ditmaal ook met regenbroek. Ken je die apparaten waar je ingaat om af te slanken die heet worden nou zo voelden wij ons! De temperatuur is 24 graden en wij zitten in t plastic wat aan als kanten aan je lijf plakt en dan zullen we t maar niet hebben over de lucht die van ons afkomt!
We moeten nog een berg nemen door het bos (ruim 13%) en wat kan je je dan zielig voelen als je daar fietst dus we besluiten bij de eerste grote plaats een pension te zoeken, dat is Phillippstal. Het is nu half 6 en omdat we zo laat hebben geluncht halen we belegde broodjes welke we meenemen naar t pension. Net alle kleding weer gewassen, nog een paar dagen dan zijn we bij m'n moeder op de camping en kan het in de wasmachine.
Vandaag een topdag gefietst, een kleine 100 kilometers!!!!
-
27 Juni 2017 - 21:06
Michael:
hihi ja had ik je al kunnen vertellen dat hotels pas opengaan om 17 uur in Duitsland :D wat betreft de bedden en matrassen etc ach dat went ;) -
27 Juni 2017 - 21:12
Kelly Kuijpers:
Super trots op jullie mam&pap! ❤️ -
27 Juni 2017 - 22:06
Marion:
Wat een geweldig verslag weer. Ik heb genoten. Nu niet meer ziek worden Ria. Kost veel te veel energie. Ofschoon een treintje pakken met hindernissen heeft ook wel zijn charme -
27 Juni 2017 - 22:23
Joop Langras:
Jammer dat je ziek bent geworden, Ria. Hopelijk vanaf nu weer lekker fit, fris en fruitig de rest van je reis vervolgen. Petje af! -
27 Juni 2017 - 22:54
Thea Butter:
Weer leuk verslag geschreven met veel humor ondanks dat je niet lekker bent! Lekker slapen en morgen weer gezond op de pedalen! -
27 Juni 2017 - 23:47
Henk:
.... Nou, jullie zijn al op de helft zo te zien. Al aardig in de buurt van Kassel ! Top ! -
28 Juni 2017 - 03:04
Cathy:
Wat leuk om te lezen wat jullie allemaal mee maken. Nog even dan kan Ria gelukkig even uitrusten bij haar moeder op de camping. Doe haar overigens de groetjes. Ik kijk uit naar jullie vervolg verhaal. -
28 Juni 2017 - 04:39
Judith Herni:
Respect, ondanks Ria haar malaise toch de reis voort gezet, vind de verslagen super, sterkte en veilige km. Groetjes Judith -
28 Juni 2017 - 04:58
Mieke:
Nou petje af,ik word al moe als ik dit lees,succes en een plezierige tocht verder! Groetjes ! -
28 Juni 2017 - 07:32
Astrid:
Wat heerlijk deze verslagen, alsof ik het zelf beleef. Ik heb bewondering voor jullie! -
28 Juni 2017 - 08:47
Willem:
Wat een mooi verhaal Fred en Ria.
Fred is het schrijven nog niet verleerd.
Ik zal het op een bierviltje doen het verhaal.
Nog heel veel succes met de vele km die nog gaan komen -
28 Juni 2017 - 15:59
Maria:
Wat jammer Ria die misselijkheid. Je levert gelijk zoveel in wat spierkracht betreft. Nu dus niet meer ziek worden hoor. Leuke verhalen hoor. Jullie maken echt alles mee. Tja, de lucht die jullie verspreiden.......het was hier te ruiken. Met de regenbakken aan fietsen is idd een ramp. Je wordt van binnen net zo nat als van buiten. Wat is een douche dan lekker toch? Jullie nog heel veel plezier en sterkte met de moeilijke periodes. Het wordt alleen maar leuker is te hopen. -
28 Juni 2017 - 20:29
Ashley:
Super leuke verslagen! Trots op jullie!!!!!❤
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
